Μπροστά και πίσω από το μανιφέστο Σαμαρά...

 

• 
• 
  
• 
  
• Στις δεκαετίες που ακολούθησαν μετά την πτώση του “υπαρκτού” ή  υπαρκτού σοσιαλισμού...  - ίσως και μια δεκαετία πριν... λόγω... του νεοφιλελεύθερου υπερεθνικού  χυλού της ΕΕ...
•                                                                                @
• ... δημιουργήθηκαν δύο πολιτικοκοινωνικά κινήματα ενάντια στην.... παγκοσμιοποίηση!
•                                                                                 @
• Το ένα υπερδεξιό, χρησιμοποιώντας πολλές φορές πολιτικές ατζέντες, σύμβολα, συνθήματα και πρακτικές από την παλαιά ευρωπαϊκή κινηματική ακροδεξιά (φασιστική και εθνικοσοσιαλιστική).
•                                                                                  @
•  Το άλλο... αριστερο-οικολογικο-ελευθεριακό... χωρίς... μπούσουλα! Η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού συμπαρέσυρε κάθε σοσιαλιστική έκφανση... έστω και... μόνο...λεκτική  (π.χ. σοσιαλοδημοκρατία)... Πρόγονοι δεν υπήρχαν ή όταν υπήρχαν... οι πρόγονοι ήσαν... αναιμικοί!
•                                                                                  @
• Διευκρινιστική παρέκβαση. Παγκοσμιοποίηση είναι το οικονομικο-κοινωνικό μοντέλο του νεοφεδουαρχικού ύστερου καπιταλισμού, με πρακτική τη διάλυση κάθε συλλογικότητας (εθνικής,κοινωνικής και ιδεολογικής) και με ιδεολογία... τον πολιτισμό και την κουλτούρα του... γούστου...  Χωρίς σύνορα στο χώρο...στην κοινωνία... στο μυαλό... στην ηθική... στην ψυχή... στα ένστικτα... στο κορμί! Η κοινωνία σπασμένη σε σπασμένες μονάδες... και οι φεδουάρχες του ύστερου καπιταλισμού να... επιβεβαιώνουν την κυριαρχία τους σε όλες τις πτυχες της κοινωνικής ζωής!
• Ο άνθρωπος στην υπηρεσία της οικονομίας και της εξουσιαστικής συντήρησης... και κάτω από τις ερπύστριες του αντιολιστικουύ... ισοπεδωτισμού!
•                                                                                   @
• Το πρώτο κίνημα, το ακροδεξιό, αυτούσιο ή σαν ατζέντα, άνθισε και καρποφόρησε σε όλον τον κόσμο - δίχως, βέβαια, μέχρι στιγμής, να ανατρέψει ριζικά την παγκοσμιοποίηση! Το έθνος κράτος, η πολιτισμική παράδοση και οι “διαχρονικές”... ταυτότητες ήσαν το... λίπασμα!
• Η παλιά καλή συνταγή του παρελθόντος!
•                                                                                   @
• Το δεύτερο κίνημα, το αριστερο-οικολογικο-ελευθεριακό, χωρίς μπούσουλα, χωρίς να αρθρώνει ολιστική απάντηση... σαν γερασμένη πόρνη... μαϊμού... πουλήθηκε φτηνά στα παζάρια και στις...  σαλονάτες φάμπρικες των κρεατομηχανών! Ο ελευθεριασμός του, αντίθετα, αντί να βάζει εμπόδια στην παγκοσμιοποίηση την προώθησε - χωρίς ταυτότητα κοινωνία, σπασμένη σε  σπασμένες μονάδες! Ζήτω ο πολιτισμός και η κουλτούρα του γούστου!
• Η ΚΕΝΗ ΚΊΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ!
• Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ... ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΡΟΔΑ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ! 
• Ζωή ρηχή και κομματιασμένη...
• Από τον Ντοστογιέφσκι στον Γράχαμ Γρην και από εκεί.. στις... παρωδίες... τους!
• Το έγκλημα είναι αδύνατο να διατυπωθεί... παρά μόνο σε μια γλώσσα ξεχασμένη, κυρίες και κύριοι! 
•                                                                                 @ 
• Ή... αλλιώς... με την φωνή του ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ Θουκιδίδη:«Οι άνθρωποι ήλλαξαν την συνηθισμένην σημασίαν των λέξεων και τους έδωσαν όχι την πραγματικήν αλλά την κατά την γνώμην των συμφέρουσαν. Και τα λοιπά, και τα λοιπά και τα λοιπά».  (ΙΣΤΟΡΙΩΝ Γ΄ 82)! 
•                                                                                   @
• Από την αλλοτριωμένη γλώσσα στη γλώσσα της αλλοτρίωσης...  σε μια εποχή πτώσης για τον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό!
•                                                                                    @
• Κάπως έτσι και μέσα σε αυτό το πλαίσιο οδηγηθήκαμε στα Χρυσαύγουλα και - από τον Τσίπρα της Γένοβας - στον με τα βρακιά κατεβασμένα στους διεθνείς τοκογλύφους Τσίπρα! 
•                                                                                    @
• Στην ιστορική αναγκαιότητα άρθρωσης τειχών απέναντι στις κρεατομηχανές του ισοπεδωτισμού ακούστηκαν και ακούγονται και κάποιες γκρίζες ρεφορμιστικές φωνές. Στη μπανανία Ελλάντα δύο  είναι χαρακτηριστικές.
•                                                                                   @
• Η πρώτη κατά χρονική σειρά παρουσίασης, πρώην αριστερή και ρωσοχατζηαβατική, η Λαφαζανική, νοσταλγεί τα απελευθερωτικά κινήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το κοινωνικό πρόγραμμα της μεταπολεμικής Σοσιαλοδημοκρατίας και διαλέγει πλευρά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ολοκληρωτικών Ασιατών.
•                                                                                     @
• Η δεύτερη, πρώην νεοφιλελεύθερη ταπεινή θεραπαινίδα  των διεθνοποιημένων τοκογλύφων, πιο σοβαρή από την πρώτη, αναζητάει την ατζέντα των πρώτων δεκαετιών της μεταπολεμικής λαϊκής δεξιάς.
•                                                                                    @
• Πρώτη κριτική προσέγγιση  με τη δυνατή ποιητική φωνή του - ελεεινού κατά τα άλλα - φασίστα Έζρα Πάουντ:
•  «Την θυμωμένη αντιγνωμιά της άκουσα μιά μέρα
• Να τραγουδά η Άρτεμις, η Άρτεμις θεά μου
• Και να μιλά πικρόλογα, να λέει της Ευσπλαχνίας:
• Σπλαχνιά σφάζει τις νύμφες μου 
• Σπλαχνιά μαραίνει δάση,
• Και στο κακό χαρίζεται,
• Λερώνει τον Απρίλη.
• Και στη σπλαχνιά είν' η πηγή κι η ρίζα κι η αιτία».
•                                                                          @
• Δεύτερη κριτική προσέγγιση με μάρτυρα τον αγοραίο ρεαλισμό της ελεεινής πραγματικότητας...  
• - Χίλια μύρια κύματα μακριά από την κατά Καρδιναλίου του Ρετζ προσωπογραφία μου:
• «...γιατί το κακό είναι ότι η δύναμή τους υπάρχει μέσα στην φαντασία τους... »
•                                                                                 @
• Ο σοβαρός κυρ-Αντώνης, ο παλαιόθεν συνομιλητής του Θεού, ξέχασε την ισχύ του χρέους, ξέχασε τους παγκόσμιους μηχανισμούς επιβολής της  παγκόσμιας υποδούλωσης, ξέχασε... και ξέχασε... και ξέχασε...!    
•                                                                                  @
• Παραδόξως, όμως, ξέχασε εναντίον του Κούλη το πιό πιασάρικο που τινάζει στον αέρα το αφήγημα  Αθηνών και Λευκωσίας:
• «Σε μια προσπάθεια τόνωσης του θετικού κλίματος της ελληνοτουρκικής προσέγγισης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι δύο χώρες εξέφρασαν με επιστολές των υπουργών Εξωτερικών την αλληλοϋποστήριξη τους στις υποψηφιότητές τους για δυο σημαντικές θέσεις του ΟΑΣΕ».
•                                                                  @
• 
  
• Αλλά τελικά, μήπως ο ρεφορμισμός είναι μια κάποια λύση;;;
• 
  
• Εκδορεύς
• https://odofragma-skas.blogspot.com/2024/07/blog-post_3.html#more