 Φωτό: wikipedia |
Είναι φανερό ότι οι εταιρείες παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων επιμένουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, επικαλούμενες οτιδήποτε θα τις διευκόλυνε (νόμους, επιστημονικές έρευνες, την παγκόσμια φτώχεια και την κατάσταση της γεωργίας), για να επιτραπεί στην Ε.Ε. η είσοδος ορισμένων μεταλλαγμένων προϊόντων, όπως ο σπόρος καλαμποκιού, για καλλιέργεια. Οι επιμέρους χώρες της Ευρώπης διατηρούν τη δική τους εθνική πολιτική, ενώ παράλληλα η ΕΕ υποκύπτοντας στις πιέσεις των ευρωπαίων πολιτών διατηρούσε ώς τώρα μία αρνητική στάση.
|
2) Ασκούν επανειλημμένα τις πιέσεις τους, οι εταιρείες και οι πολιτικοί, ενώ τίποτα δεν έχει αλλάξει είτε επιστημονικά είτε στις συνειδήσεις των λαών, δημιουργώντας όμως την ψευδαίσθηση αφενός μεν ότι κάτι ίσως άλλαξε και αφετέρου ότι οι πολέμιοι των μεταλλαγμένων είναι ίσως υπερβολικοί και σε κάθε περίπτωση γίνονται κουραστικοί. Θα ρωτούσε κανείς: γιατί να μην ισχύσουν όλα αυτά αντίστροφα; Επειδή οι πιέσεις των εταιρειών και των πολιτικών δεν φαίνονται, γίνονται εν κρυπτώ και δεν προκαλούν την ίδια κόπωση. Στην πραγματικότητα αναμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να επιβάλουν την άποψή τους.
|  Φωτό: wikipedia |
3) Οι λεγόμενες «επιστημονικές» έρευνες» που προβάλλουν σαν επιχείρημα υπέρ των μεταλλαγμένων είναι παντελώς αναξιόπιστες. Έχουν με απαράδεκτο και αντιεπιστημονικό τρόπο παρεμποδίσει αληθινές έρευνες, όπως αποδείχθηκε από την περίπτωση του παγκόσμιου κύρους επιστήμονα Αρμάντ Πουζτάϊ, που εκδιώχθηκε από τον φορέα όπου εργαζόταν (στη Μ.Βρεττανία) και συκοφαντήθηκε, προκειμένου να μπορέσουν να απαξιώσουν τις ενστάσεις του για τα μεταλλαγμένα. Αυτό δεν είναι μία υπόθεση αλλά ένα γεγονός, γιατί ο εν λόγω επιστήμονας αποκαταστάθηκε από την ίδια τη Βουλή που έκανε πρώτα μία σχετική έρευνα μετά από καταγγελίες των ΜΜΕ (Βλέπετε 3).
Πέραν αυτού η ΕΕ, ενώ επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία ενάντια στα φυτοφάρμακα, καταλήγει να επιτρέψει τα μεταλλαγμένα που και αυτά εμπεριέχουν τοξικά στοιχεία. Αυτό πώς δικαιολογείται; Υπερβολική ευαισθησία στο ένα και ταυτόχρονα υποχωρητικότητα στο άλλο. Από αυτό δεν μπορεί να βγει το συμπέρασμα ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για την υγεία και το περιβάλλον.
4) Οι πιέσεις συχνά είναι παράλογες όπως συμβαίνει όταν εμπλέκονται με ανθρωπιστική βοήθεια. Το έτος 2003 οι ΗΠΑ πρότειναν να δώσουν ανθρωπιστική βοήθεια στο Σουδάν η οποία όμως βοήθεια ήταν προϊόντα μεταλλαγμένα και, επειδή το Σουδάν αρνήθηκε να εισαγάγει στο έδαφός του τα μεταλλαγμένα, η βοήθεια τελικά δεν δόθηκε –δηλαδή ή μεταλλαγμένα ή τίποτα! (Βλέπετε 4). Γιατί όμως τόση βία;
5) Οι εταιρείες προβάλλουν συνήθως την ένσταση όχι μόνον ότι δεν πρέπει να φέρουν ειδική σήμανση τα μεταλλαγμένα αλλά ότι και τα μη μεταλλαγμένα δεν πρέπει να σημαίνονται ή να διαφημίζονται ως μη μεταλλαγμένα, γιατί αυτό θα εσήμαινε ότι υπάρχει υπαινιγμός πως τα μεταλλαγμένα είναι κατώτερης ποιότητας από τα άλλα! Στην ΕΕ βέβαια επιβάλλεται η σήμανση, αλλά προς το παρόν και μόνον για τα ευρωπαϊκά προϊόντα, γιατί για τα αμερικανικά ούτως ή άλλως τέτοια δεν υφίσταται σήμανση (Βλέπετε 5). Αλλά αυτή η ρύθμιση για τη σήμανση είναι παροδική, και μάλιστα δεν θα έχει κανένα νόημα όταν οι φυσικές καλλιέργειες θα έχουν επιμολυνθεί από τις μεταλλαγμένες. Και φυσικά πάντοτε τα μέτρα ή η άρση των μέτρων (ανάλογα με την περίπτωση) έρχονται σιγά-σιγά ώστε να μην ανησυχούν οι πολίτες. Ειδικά δε στην Ελλάδα οι έλεγχοι για τις εισαγωγές όσο πάει και φθίνουν, από 241 το 2000 έφθασαν στους 75 το 2005 (Βλέπετε ομοίως 5).
|
 Φωτό: wikipedia |
Όμως δεν απαντάνε στο εξής: Ο πολίτης, που είναι σύμφωνα με όλες τις αρχές ελεύθερος να διεκδικήσει μία επιλογή ανάμεσα σε διάφορα είδη, γιατί θα πρέπει να στερηθεί αυτή την δυνατότητα; Τι είδους επιλογή θα είναι αυτή που δεν θα στηρίζεται σε ουσιώδη χαρακτηριστικά του προϊόντος; Δηλαδή θα επιλέγει μόνον βάσει μιας ψεύτικης διαφήμισης και από στοιχεία όπως η συσκευασία ή το χρώμα! Είναι αυτό ελεύθερη επιλογή; Μήπως είναι επιβολή επιλογής, αλλά δεν ομολογείται το γεγονός;
Εξάλλου, αν τα μεταλλαγμένα είναι καλύτερα και ο καταναλωτής ελεύθερος και ενημερωμένος, θα εκφράσει το δικαίωμα να τα προτιμήσει. Τα μεταλλαγμένα πρέπει να σημαίνονται και για να προστατευθεί το δικαίωμα αυτών που προτιμούν το γενετικά τροποποιημένο |
Εδώ λοιπόν χρειάζεται μία ιδιαίτερη προσοχή: Μας λένε δηλαδή ότι η σύσταση και η προέλευση των υλικών ενός προϊόντος πρέπει να παραμένει μυστική για να μπορούν οι εταιρείες ή τα άτομα να πωλούν τα προϊόντα τους! Και ο περίφημος καταναλωτής για τον οποίο κοπτόταν τόσον καιρό η Δύση πού είναι; Τι θέση κατέχει στα σχέδιά τους; Θα πρέπει μάλλον να υποθέσουμε εξαρχής ότι ο επιχειρηματικός κόσμος είναι τόσο αμερόληπτος και ηθικός (μια λέξη που στην οικονομία σοκάρει!), ώστε να πρέπει ο κόσμος να τον εμπιστευθεί. Μα ήδη οι μεγάλοι «φιλελεύθεροι» στοχαστές της οικονομίας όπως ο Φρίντμαν και άλλοι θεωρούσαν την ηθική και την κοινωνική ευθύνη της επιχειρηματικότητας ανόητη (Βλέπετε 6). Στην ουσία έχουν καταργήσει την ηθική στην οικονομία, αλλά ωστόσο θέλουν να τους εμπιστευόμαστε σαν να ήσαν θεόπνευστοι. Δηλαδή θέλουν να μην είναι ηθικοί, αλλά να τους εμπιστευόμαστε σαν να ήταν.
Αυτή είναι μία από τις τραγικές αντιφάσεις του ανθρώπου που θέλει να μη στηρίζεται σε αρχές, αλλά να επιβάλει ό,τι κατά περίπτωση του ταιριάζει. «Κατασκευάζει» στην κυριολεξία αρχές που δεν τις πιστεύει και τις χρησιμοποιεί για όσον καιρό του είναι χρήσιμες. Αυτό συνέβη και με το σύνολο της «ελεύθερης» οικονομίας που μετά βδελυγμίας αντιμετώπιζε το κράτος ως εχθρό της ελευθερίας και κύριο δημιουργό των προβλημάτων, ενώ σήμερα οι υπέρμαχοί της μετά χαράς παίρνουν τα κρατικά χρήματα (δηλαδή τα χρήματα των πολιτών) για να σωθούν. Βέβαια μερικοί θιασώτες της (όπως πολιτικοί) επιμένουν ότι δεν πρέπει να δίνονται αυτά τα χρήματα γιατί υποτίθεται ότι δεν είναι αυτό η «ελεύθερη» οικονομία, όμως το λένε γνωρίζοντας ότι οπωσδήποτε θα δοθούν ή ότι δόθηκαν και προσπαθούν να κρατήσουν σε μια ηθική ακεραιότητα την ιδεολογική πλατφόρμα τους.
6) Οι υπέρμαχοι των μεταλλαγμένων προβάλλουν συνήθως και το επιχείρημα ότι με αυτά θα λυθεί και το πρόβλημα της πείνας, γιατί, υποτίθεται, αυτά αποδίδουν μεγαλύτερες σοδειές και επιπλέον πιο ανθεκτικές στις ασθένειες. Για όλα αυτά υπάρχουν απαντήσεις, αλλά δεν προβάλλονται με τον καταιγιστικό τρόπο που προβάλλονται τα αντίθετα επιχειρήματα (αν προβάλλονται καθόλου!). Για να φθάσει κανείς στην πληροφορία πρέπει να κατευθύνει την προσοχή του και την έρευνά του εσκεμμένα σε αυτό τον τομέα και σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να την πάρει μέσα από τα ΜΜΕ στην καθημερινότητά τους. Επομένως οι πολλοί δεν έχουν την απαιτούμενη πληροφόρηση.
Εκτός όμως από το ζήτημα της πληροφόρησης, τα δεδομένα στον τομέα της φτώχειας και της πείνας δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Για παράδειγμα στην Ινδία:--> Η αποτυχία της καλλιέργειας: οι φτωχοί αγρότες που αγόρασαν σπόρους μεταλλαγμένους από αμερικανική εταιρεία βιοτεχνολογίας συνάντησαν πλήρη αποτυχία στην καλλιέργειά τους και μεγάλος αριθμός τους έχει αυτοκτονήσει τα τελευταία χρόνια από απόγνωση! Για παράδειγμα από το 2002, όταν εισήχθη στην Ινδία το μεταλλαγμένο βαμβάκι, οι αυτοκτονίες των καλλιεργητών πενταπλασιάστηκαν από ό,τι ήταν στην δεκαετία του 1990. Μόνον στο κρατίδιο Μαχαράστρα είχαν καταμετρηθεί 4.100 αυτοκτονίες. Στην περιοχή Ναγπούρ το 71% αυτών που αυτοκτόνησαν ήταν καλλιεργητές μεταλλαγμένου βαμβακιού (Βλέπετε 6α). Να σημειώσουμε ότι στους αριθμούς αυτούς είναι πιθανόν να περιλαμβάνονται μόνον οι αρχηγοί των οικογενειών και όχι τα υπόλοιπα μέλη τους που αυτοκτόνησαν μαζί τους, γιατί έτσι υπολόγιζαν τους σχετικούς αριθμούς σε προηγούμενες καταμετρήσεις αυτοκτονιών. Εδώ θα πρέπει όμως να σημειώσουμε και ότι η οικονομική αποτυχία σε συνδυασμό με τις αυτοκτονίες διαλύουν πλήρως τον κοινωνικό ιστό, οδηγούν τους επιζώντες σε πορνεία, εγκληματικότητα και άλλες παραβατικότητες και τελικά εγγυώνται ως μόνο σίγουρο αποτέλεσμα την κοινωνική «μετάλλαξη».
Η αποτυχία της καλλιέργειας προκύπτει, από ό,τι διαδίδεται, ότι οφείλεται στο ότι η μεταλλαγμένη ποικιλία δεν ήταν κατάλληλη για το κλίμα της Ινδίας με το λίγο νερό (τότε γιατί την έδωσαν;) και πάντως δεν απέδωσε τα υπεσχημένα. Συγκεκριμένα οι χονδρέμποροι των νέων μεταλλαγμένων σπόρων λένε ότι μια νέα ποικιλία θα «προσαρμόζεται καλύτερα στους φυσικούς περιορισμούς της Ινδίας», επομένως συμπεραίνουμε ότι η προηγούμενη ήταν ακατάλληλη (Βλέπετε 7 α,β). Αυτό σημαίνει ότι η εταιρεία με πλήρη επιπολαιότητα και ανευθυνότητα προώθησε σπόρους ακατάλληλους για την Ινδία, πράγμα που δείχνει ότι καμμία μέριμνα δεν έχει για τη φτώχεια και για το αποτέλεσμα των καλλιεργειών. Μια τέτοια συμπεριφορά από μία εταιρεία απέναντι σε μία άλλη εταιρεία θα ήγειρε αξιώσεις αποζημιώσεως, επανόρθωσης και ανάληψης ευθύνης. |
--> Οι υψηλές τιμές: Μάλιστα η εταιρεία πούλησε τους σπόρους στους φτωχούς ινδούς αγρότες σε υπερ-τριπλάσια τιμή από την τιμή των φυσικών σπόρων της Ινδίας, επειδή, υποτίθεται, οι μεταλλαγμένοι ήταν πιο αποδοτικοί. Και δεν έφθανε αυτό, αλλά η τιμή τους στην Ινδία ήταν μέχρι οκταπλάσια από την τιμή τους στις ΗΠΑ! (Βλέπετε 7 α). Δηλαδή στους πιο εύπορους έδιναν τους σπόρους πιο φθηνά, επομένως δεν μπορεί να ενδιαφέρονται για τη φτώχεια, λειτουργώντας τόσο παράλογα και ασύμμετρα προς τις πραγματικές συνθήκες. Είναι προφανές ότι λειτούργησαν υπό το καθεστώς υπερεκμετάλλευσης έναντι των καταχρεωμένων Ινδών αγροτών και αυτό τους αφαιρεί κάθε πρόσχημα και τους στερεί κάθε νομιμοποίηση να ισχυρίζονται ότι οι μεταλλαγμένες καλλιέργειες και οι ίδιες οι επιχειρήσεις τους ενδιαφέρονται και στοχεύουν στην αντιμετώπιση της φτώχειας. Το επίκεντρό τους εδώ αποκαλύπτεται κυνικά ότι είναι μόνον το κέρδος. |  Φωτό: wikipedia |
--> Η επιβολή: Σύμφωνα με το δίκτυο ενάντια στα μεταλλαγμένα (GMO), χρησιμοποιήθηκαν πειραματικά από την εταιρεία μεταλλαγμένοι σπόροι σε αγρό που της είχε παραχωρήσει ινδός αγρότης, χωρίς όμως η εταιρεία να ενημερώσει προηγουμένως για το γεγονός αυτό τους γύρω αγρότες, ώστε να λάβουν μέτρα για να αποφύγουν την επιμόλυνση των δικών τους αγρών! Η δικαιολογία που προέβαλαν ήταν ότι αυτοί οι αγρότες δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται! Όμως, και αν ακόμη οι αγρότες δεν καταλάβαιναν, θα μπορούσε η εταιρεία να ειδοποιήσει τις αρχές και κάποιους εμπειρογνώμονες. Το αποτέλεσμα ήταν ότι παρενέβη η περιβαλλοντική οργάνωση ΒΚU, η δημοτική αρχή και η αστυνομία (Βλέπετε 7γ). Από μόνη της αυτή η στάση δείχνει για άλλη μια φορά την αποξένωση των εταιρειών αυτών από κάθε ενδιαφέρον για τους χρήστες των προϊόντων τους και την πλήρη βιομηχανική στόχευση στο κέρδος.
--> Η φτώχεια και η απόγνωση: Το αποτέλεσμα είναι οι πιο πολλοί από αυτούς τους αγρότες να είναι υπερχρεωμένοι στις εταιρείες αυτές και να πουλάνε σήμερα τη γη που κατέχουν σε πάμπλουτους ινδούς επιχειρηματίες που συγκεντρώνουν τεράστιες εκτάσεις για εκμετάλλευση (Βλέπετε ομοίως 7α), προετοιμάζοντας έτσι μια νέα φεουδαρχία, ίσως μάλιστα χειρότερη από την προηγούμενη. Και θα είναι χειρότερη, γιατί ο κόσμος σήμερα δεν έχει πια τη δικαιολογία ότι μόνον αυτό το είδος κοινωνίας είχε μάθει μέχρι τώρα, ότι δεν είχε άλλα παραδείγματα στην ιστορία του για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και για την ίδια τη ζωή, και επομένως η φεουδαρχία αυτή θα είναι πλέον αποτέλεσμα ενσυνείδητης επιλογής.Αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου υπάρχουν οι ίδιες αποτυχίες στις μεταλλαγμένες καλλιέργειες (Βλέπετε 10).
Πέραν αυτών η Παγκόσμια Τράπεζα (υπέρμαχος των μεταλλαγμένων) δίνει τη βοήθειά της στις φτωχές χώρες μόνον με τους δικούς της όρους, μεταξύ των οποίων φυσιολογικά συγκαταλέγεται και η προώθηση των μεταλλαγμένων .
7) Αν αληθεύει η είδηση της 18/4/2008 (Βλέπετε 8) ότι η Europol χαρακτήρισε ως τρομοκρατική πράξη (!) την μερική καταστροφή ενός χωραφιού μεταλλαγμένου καλαμποκιού στην Πορτογαλία από ακτιβιστές, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά για τη δημοκρατία στην Ευρώπη, αν βέβαια μας ενδιαφέρει πραγματικά η δημοκρατία. Κάθε βίαιη πράξη που θα στρέφεται ενάντια σε κυβερνητικές αποφάσεις θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται ασύδοτα ως τρομοκρατία, όπως συνέβαινε και από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του μεσοπολέμου και του ψυχρού πολέμου, και έτσι να επιβληθεί μία άλλη «τρομοκρατία», αυτή της σιγής. Με αυτή βέβαια τη λογική θα καταλήξει σε περίπτωση αλλαγής της πολιτικής άποψης για τα μεταλλαγμένα να θεωρηθεί ότι οι ακτιβιστές είχαν δίκιο και ότι έδρασαν εν αμύνη και για να αποτρέψουν έναν άμεσο κίνδυνο όπως είναι η επιμόλυνση των άλλων χωραφιών. Τότε θα πρέπει να αναζητούνται οι προγενέστεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που δίωξαν ως τρομοκράτες τους νόμιμους ακτιβιστές και να διώκονται αυτοί ως «τρομοκράτες» και παράνομοι! Με μία τέτοια λογική, αν ο,τιδήποτε μας ενοχλεί θεωρείται τρομοκρατικό, έχουμε πάρει το σωστό δρόμο για έναν νέο ναζισμό, στον οποίο μάλιστα θα συμμετέχουν όλοι με τον ίδιο ενθουσιασμό!
Το θέμα της άμυνας και της αποτροπής κινδύνου στα πλαίσια του δικαίου (αστικά και ποινικά), βασιζόμενο στη μείζονα αρχή της πρόληψης ή προφύλαξης, είναι πολύ σοβαρό στην περίπτωση των μεταλλαγμένων. Εξάλλου αυτή η ίδια αρχή της πρόληψης ή προφύλαξης αποτελεί και θεμελιώδη αρχή για την ευρωπαϊκή πολιτική. Επάνω σε αυτή τη γενική αρχή στηρίχθηκε μέχρι τώρα η ευρωπαϊκή πολιτική κατά των μεταλλαγμένων (Βλέπετε 9), επειδή τα μεταλλαγμένα δεν είναι κάτι που είναι απλά περιορισμένο με ασφάλεια σε μία κονσέρβα ή σε ένα χωράφι∙ μπορεί σαν επιδημία να εξαπλωθεί παντού και μάλιστα χωρίς να είναι αναστρέψιμη η κατάσταση, όπως αντίθετα ευτυχώς συμβαίνει στις επιδημίες. Οι φυσικές μεταλλάξεις που γίνονται στη φύση είναι πολύ, πάρα πολύ βραδείες και οι οργανισμοί τις αντιμετωπίζουν προσαρμοστικά και σταδιακά χωρίς κόστος. Εδώ όμως πρόκειται για μία βιαιότητα που μπορεί να επιφέρει ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες, πέραν του ότι, ακόμη και αν δεν ήταν επιβλαβής, θα καταστρατηγούσε την ελευθερία του άλλου να επιλέξει, αν το θέλει, τα μη-μεταλλαγμένα. Εν κατακλείδι, έχουν γίνει πόλεμοι στο όνομα της πρόληψης της τρομοκρατίας με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και δεν μπορούμε να ανεχθούμε για χάρη της ίδιας αρχής την καταστροφή λίγων μέτρων χωραφιού;! |
8) Αυτό το οποίο θα αποτελούσε το έσχατο της τραγικότητας της οικολογικής κρίσης θα είναι η επιμόλυνση των αγροτικών καλλιεργειών από επικονίαση μέσω μεταλλαγμένων σπόρων, επειδή αυτοί οι σπόροι είναι πιο ισχυροί γενετικά και θα επέβαλαν τρόπον τινά το γενετικό τους προφίλ στους άλλους σπόρους. Αυτό θα είχε ορισμένες πολύ σημαντικές επιδράσεις που θα μπορούσαν να «μεταλλάξουν» και ολόκληρο τον πολιτισμό, πράγμα για το οποίο εξάλλου μας προετοίμαζαν με χολλυγουντιανά έργα σχετικά με μεταλλαγμένους ανθρώπους:
|
 Φωτό: wikipedia |
α.-Θα επέβαλε στην κυριολεξία τα μεταλλαγμένα και θα αφαιρούσε κάθε δυνατότητα επιλογής των ανθρώπων που θα ήθελαν να τρέφονται από μη μεταλλαγμένα. Οπότε για ποια ελευθερία μιλάμε; Μιλάμε μάλλον για μία μεφιστοφελική σύλληψη όπου οι έννοιες, όπως αυτή της ελευθερίας, χάνουν το νόημά τους και δείχνουν πώς η υπερβολή και η μονομέρεια μπορούν να «μεταλλάξουν» μία έννοια στο αντίθετό της.
β.-Με αυτό τον τρόπο θα είχαμε μία έμμεση κατάργηση της ιδιοκτησίας, αφού αυτή δεν θα μπορούσε να επιτελέσει τον επιλεγμένο και μη επιβλαβή σκοπό της, εκτός και αν θεωρήσουμε ότι η ιδιοκτησία χρησιμοποιείται μόνον για να ακουμπάνε επάνω της οι άνθρωποι και τα σπίτια τους! Θα καταλήξουμε να δικάζουμε αστικές υποθέσεις εκπομπής επιβλαβών ενεργειών από γειτονικά ακίνητα (όπως η εκπομπή καπνού ή ενοχλητικού θορύβου), αλλά να επιτρέπουμε το χειρότερο: την επιμόλυνση των αγρών από γειτονικούς αγρούς με μεταλλαγμένα με ανυπολόγιστες συνέπειες. Αυτό θα ήταν το άκρον άωτον της αντίφασης και της παραφροσύνης. Επομένως διερωτάται κανείς για τη σοβαρότητα που είχαν οι ισχυρισμοί περί της προστασίας της ιδιοκτησίας. Αλλά πάντοτε για τον άνθρωπο το αληθινό νόημα των λέξεών του βρίσκεται στα κίνητρά του, για τις ίδιες όμως τις έννοιες το νόημα βρίσκεται έξω από τις ανθρώπινες παροδικότητες.
γ.-Θα υπαγόντουσαν έμμεσα όλες οι καλλιέργειες, πυραμιδικά και σχεδόν μονοπωλιακά, στη βούληση των εταιρειών βιοτεχνολογίας, αφού μόνον από αυτές θα μπορούσε ή, ακόμη χειρότερα, θα επιτρεπόταν κανείς να προμηθευτεί τους σπόρους αυτούς (μια και δεν θα υπήρχαν άλλοι σπόροι ελεύθεροι στη φύση, αλλά μόνον οι γενετικά τροποποιημένοι!). Αυτό θα συνέβαινε επειδή οι εταιρείες αυτές έχουν φροντίσει να προμηθευτούν πατέντες για τα μεταλλαγμένα τους προϊόντα και δεν επιτρέπεται κανένας άλλος να παραγάγει όμοια! Και μη νομίσει κανείς ότι θα μπορούσε να κρατήσει δικό του σπόρο, έστω και μεταλλαγμένο, γιατί αυτό δεν επιτρέπεται και υποχρεώνονται να αγοράζουν κάθε χρονιά νέους.
Αλλά, όπως και να έχει, και αυτό άσκοπο θα ήταν γιατί αυτοί οι σπόροι μετά από 1-2 συγκομιδές χάνουν τις εντομοκτόνες ιδιότητές τους, δηλαδή έχουν μέσα τους ενσωματωμένη και προγραμματισμένη φθορά. Πέραν δε αυτού, ήδη συζητείται και το να στειρωθούν αυτοί οι σπόροι, υποτίθεται, για να μη γίνεται λαθρεμπόριό τους!(Βλέπετε 10), αν και η στείρωση απαγορεύεται από τη Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα των Η.Ε. Εξάλλου δύσκολα μπορεί να γίνει δεκτός ένας τέτοιος λόγος για τη στείρωση. Τα πράγματα δείχνουν ότι το πιθανότερο είναι οι εταιρείες να επιδιώκουν να πάρουν άδεια για κυκλοφορία στην αγορά στειρωμένων σπόρων (για τους οποίους έχουν ήδη πάρει πατέντα, δηλ. αποκλειστικότητα), ώστε οι αγρότες να είναι οπωσδήποτε υποχρεωμένοι να αγοράζουν κάθε χρόνο νέους, χωρίς να μπορούν να χρησιμοποιήσουν, έστω και για 1-2 σοδειές, σπόρους που θα έχουν κρατήσει από το χωράφι τους.Το σοβαρότερο όμως ζήτημα είναι ότι ούτε για τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της στείρωσης μπορούν να είναι σίγουροι. Δυστυχώς το κέρδος είναι απολύτως κοντόφθαλμο ως κίνητρο και τραγικά αδιάφορο για το μέλλον. Μέσα στη φύση των σπόρων, στην έννοιά τους υπάρχει ως εγγενής η χρονική συνέχεια του είδους και η διαφορετικότητα του ατόμου, συνεπώς κάθε αντίθετη προσέγγιση όπως η διακοπή της συνέχειας είναι παραχάραξη της φύσης και της έννοιας και πιστεύουμε ότι εγείρει νόμιμες διεκδικήσεις τόσο για βλάβη απέναντι στη φύση όσο και για αντιποίηση προϊόντος και καταχρηστική τιτλοποίησή του υπό την έννοια του σπόρου. |
Η βιοτεχνολογία στηρίζεται στους μηχανισμούς και τη σύσταση της ίδιας της φύσης, όμως η φύση αποτελεί κοινή κληρονομιά και υπόβαθρο της ζωής όλων μας. Δηλαδή δεν έχει αυτή τη δημιουργική πρωτοτυπία που θα της έδινε τέτοια δικαιώματα αποκλειστικότητας και παρέμβασης. Αυτή η σχέση εγείρει δικαίωμα σε καθέναν, καθώς προσβάλλεται το δικαίωμά του στη φύση καταχρηστικά από αυτούς που ενεργούν υπονομεύοντας τη φύση με γενετικό πατερναλισμό. Η γνώση επίσης είναι αδιαίρετη, αν και εξελισσόμενη, και δεν μπορεί ένα μέρος της γνώσης, μια εξειδίκευσή της να γεννήσει απόλυτα διαιρετά δικαιώματα μέσα στην ίδια τη γνώση και ακόμη περισσότερο στο πεδίο εφαρμογής της που είναι η φύση. Όλες αυτές οι πατέντες υπό την έννοια της τεχνικής γνώσης οφείλουν να αποδώσουν σε ένα Ταμείο Στήριξης της Φύσης και της Βιοποικιλότητας, υπό τον όρο πάντα της πλήρους νομιμότητάς τους στον τρόπο απόκτησης της γνώσης, στη διαδικασία εφαρμογής της και με την προϋπόθεση της βεβαιότητας του αβλαβούς χαρακτήρα της και της δημοκρατικής διαδικασίας αποδοχής της.Αυτό όλο το σκηνικό σημαίνει ότι οι εταιρείες αυτές θα έλεγχαν όλο τον κόσμο στον σημαντικότερο και επιτακτικότερο τομέα της ζωής: την τροφή! Αυτός ο έλεγχος θα κατέληγε με άκρα βεβαιότητα σε πολιτικό στραγγαλισμό και σε υποδούλωση όλων των λαών. Δεν θα υπήρχε καν η δυνατότητα ενός στοιχειώδους ανταγωνισμού. Θα υπήρχε βέβαια η βία και ο πόλεμος, αν αυτό είναι αυτό που επιθυμούμε.
Τα σχετικά παραδείγματα της εποχής μας είναι πολύ προφανή μόνον και μόνον από τον τομέα του πετρελαίου με τις αυξομειώσεις των τιμών και τα παιχνίδια ισχύος, τη στιγμή μάλιστα που οι εταιρείες πετρελαίου διαχειρίζονται πετρέλαια που δεν είναι καν δικά τους και βασίζονται σε συμφωνίες, σε πολιτικές και σε άλλες ισορροπίες. Στην άλλη περίπτωση όμως δεν θα υπήρχε ούτε τέτοιος περιορισμός για εξισορρόπηση. Έτσι η μέχρι τώρα εμπειρία μας από την κυριαρχία των πετρελαϊκών συμφερόντων μπροστά στον ολοκληρωτισμό των βιοτεχνολογικών συμφερόντων θα είναι παιδική χαρά και ευχάριστη ανάμνηση. Αυτό είναι ή δεν είναι κατάργηση του ενός πυλώνα της «ελεύθερης» οικονομίας: του ανταγωνισμού; Και μάλιστα δεν θα έχει καν το χαρακτήρα των σημερινών μονοπωλίων. Θα είναι κάτι πολύ χειρότερο.
δ.-Τα αρνητικά αποτελέσματα στην υγεία δεν θα μπορούσαμε να τα πιστοποιήσουμε τόσο γρήγορα και σε αυτό βασίζονται οι δήθεν αμφιβολίες των υπέρμαχων των μεταλλαγμένων. Το ίδιο έχει συμβεί και με την κλιματική αλλαγή: Οι περισσότεροι επιστήμονες δέχονται ότι ο άνθρωπος με τη δράση του έχει επηρεάσει δυσμενώς το κλίμα, όμως υπάρχουν επιστήμονες που λένε πως έχουν αμφιβολίες. Η επιστήμη, που η λάμψη της ξεκίνησε από την ικανότητά της να αμφισβητήσει την ιερατική αυθεντία, έχει καταντήσει μια αυθεντία εξουσίας τόσο αναξιόπιστη όσο και η πολιτική.
Σήμερα οι έρευνες ενάντια στα μεταλλαγμένα αποσιωπούνται. Θα γινόντουσαν αποδεκτά τα αποτελέσματα μόνον όταν θα ήταν εμφανή μαζικά και οι σημερινοί επιχειρηματίες των μεταλλαγμένων θα είχαν πια πεθάνει. Επειδή τότε δεν θα μπορούσε κανείς να τους διώξει ή να τους ζητήσει ευθύνες. Ωστόσο αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και θα έπρεπε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, που αφορά μάλιστα ολόκληρη την ανθρωπότητα, να υπάρχουν περισσότερες εγγυήσεις για την υγεία και όχι να επιτρέπεται αυτό το ρίσκο ως επιτρεπτή διακινδύνευση. Αυτό πρέπει να το δούμε έτσι, επειδή μία τέτοια κατάσταση δεν θα μπορούσε να αναστραφεί, δεν θα μπορούσαμε να τη διορθώσουμε όπως διορθώνουμε την κυκλοφορία των αυτοκινήτων ή την οικονομία ή την εκπαίδευση. Τα μεταλλαγμένα δεν μπορούν να υπαχθούν στο καθεστώς επιτρεπτής διακινδύνευσης όπως αντίθετα υπάγεται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Θα έχει μία οριστικότητα όπως αυτή της κλιματικής αλλαγής. Σε τέτοια θέματα παγκόσμιας, και τρομακτικής θα λέγαμε, επιρροής δεν θα έπρεπε να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Η όποια αμφιβολία θα έπρεπε να καταλήγει σε απαγόρευση της χρήσης τους, γιατί δεν προσφέρονται ούτε γιαανοικτό παραγωγικό πειραματισμό ούτε για κερδοσκοπία.Αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι θα συμβεί μετά το θάνατό του (ή μάλλον είναι πολύ λίγοι αυτοί που ενδιαφέρονται). Όπως έλεγε ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας «μετά από εμένα το χάος!», και ο ΙΔ΄ έλεγε «το κράτος είμαι εγώ». Τόσος ήταν εκείνος ο εγωκεντρισμός και η απάθεια απέναντι στο μέλλον της ανθρωπότητας. Αλλά βέβαια σε κάθε εποχή υπάρχει αυτή η στάση, όντας τρόπον τινά κλασσική στο είδος της! Όπως σήμερα τα λεγόμενα «γκόλντεν μπόις» εν μέσω οικονομικής κρίσης, για την οποία φέρουν καίρια ευθύνη, απολαμβάνουν πανάκριβες διακοπές με χρήματα από αυτά που έδωσε το κράτος για να σωθούν οι εταιρείες τους, έτσι και ο ΙΔ΄, πνιγμένος μέσα στη χλιδή και την εξουσία, χρησιμοποιούσε διαφορετικούς υπηρέτες για κάθε μανίκι που θαφορούσε και για κάθε κίνησή του, σε μια απόλυτη και άρρωστη τελετουργικότητα! Οι ίδιοι βέβαια διέφυγαν της επανάστασης, αλλά πλήρωσε ένας επόμενος διάδοχός τους, ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ΄. Και αυτή είναι τελικά η πεμπτουσία του πράγματος: Οι εξελίξεις βαίνουν τόσο βραδέως, που τα αποτελέσματα ορισμένων επιλογών αρχίζουν να φαίνονται τότε που οι πρωταίτιοι έχουν αποχωρήσει από τη ζωή. Αυτό συνέβη και με την πρόσφατη οικονομική κρίση. Γι’ αυτό με σιγουριά μπορούν να επιμένουν σε επικίνδυνες ατραπούς και όσο ζουν να απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα οφέλη των επιλογών τους.
ε.-Το πλήγμα στη βιοποικιλότητα θα ήταν τεράστιο και εγκληματικό. Για τη φύση ποιος θα πληρώσει; Αυτό στην κυριολεξία είναι επίθεση κατά της φύσης. Απλά μέσα στον αχαλίνωτο καλλιεργημένο ατομισμό του ο άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντοτε ως έγκλημα μόνον ό,τι τον έπληττε άμεσα ως πρόσωπο, ενώ τη φύση την εξελάμβανε πάντοτε ως αντικείμενο εφευρεθέν για τη χρήση του. Και, μια και το έλεγε και η Παλαιά Διαθήκη ότι μπορεί να κατακυριέσει τη γη, δεν του έμεινε καμμία πλέον αμφιβολία περί του αντιθέτου. Όμως αυτή η κατακυρίεση της γης έρχεται σήμερα με τις συνέπειές της που αφορούν την επιβίωση του ίδιου, του άρχοντα της γης, που δεν απέδειξε πάντως ότι ήταν τόσο ανώτερος ως είδος όσο ο ίδιος νόμιζε.
Φθάνουμε λοιπόν σήμερα σε μία λαίλαπα οικολογικής καταστροφής και θέλουμε να προσθέσουμε και άλλη μία. Υποτίθεται ότι η Ευρώπη πρωτοπορεί για την προστασία του περιβάλλοντος. Έτσι όμως αδυνατεί να ολοκληρώσει την πολιτική προστασίας του και καθίσταται άλλη μία φορά αντιφατική και πολιτικά ανάπηρη. Η Ευρώπη είναι ανίκανη να αντισταθεί στις πιέσεις διαφόρων παραγόντων που πιστεύουν ότι η οικονομία είναι υπεράνω όλων, πέραν των κανόνων δικαίου, του κράτους, της ηθικής και των ίδιων των ανθρώπων. Δεν λέγεται ανοιχτά, όμως αυτό είναι το αβίαστο συμπέρασμα από όλα όσα γίνονται ή λέγονται εν ονόματι της οικονομίας. Και αυτή η Ευρώπη υποτίθεται ότι προσπαθεί να ανδρωθεί σε μία δύναμη ήρεμης ισχύος, χωρίς όμως να ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Η δύναμη είναι εύκολη, αλλά η ήρεμη ισχύς είναι ανέφικτη, γιατί πέραν της ικανότητας για αποφάσεις νηφάλιες, αυτή απαιτεί και κάποιο βάθος ήθους που δεν φαίνεται να συμβαδίζει με τις σχέσεις που έχουν οι ευρωπαίοι πολιτικοί με την οικονομία. Εκτός αν μιλάμε για ηρεμία που προέρχεται από απάθεια και σκληρότητα, σαν αυτή που επέδειξε ο Νέρωνας όταν έκαιγε τη Ρώμη για το δικό του καπρίτσιο!ΑΝΑΦΟΡΕΣ:1.-«“Πράσινο φως” για μεταλλαγμένο καλαμπόκι», Κώστας Μοσχονάς, Ελευθεροτυπία, 23/1/2009, απόhttp://www.enet.gr/online/online_print?id=36122076, accessed 3/2/2009.2.-α)«Έρχονται νέες πιέσεις για τα μεταλλαγμένα», 22/1/2009, απόhttp://www.e-tipos.com/newssitem?id=71490, accessed 3/2/2009 καιβ) «“Πράσινο φως” για μεταλλαγμένο καλαμπόκι», Κώστας Μοσχονάς, Ελευθεροτυπία, 23/1/2009, απόhttp://www.enet.gr/online/online_print?id=36122076, accessed 3/2/2009.3.-α)Jeffrey Smith, «Οι σπόροι της απάτης», εκδόσεις Λιβάνη, 2008, καθώς καιβ)www.greenpeace.org καιγ)www.rwf.gr/interviews_senaria-new.php?id=195&senario=1 (Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα με συνέντευξη του Α. Πουζτάϊ) καιδ)το άρθρο του Genetic Engineering-Genetechnology στο Google.4.-«“Πράσινη” Γραμμή – Σουδάν προς USAID : Όχι σε μεταλλαγμένη βοήθεια», απόhttp://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_11_28/03/2004_98730, accessed 4/2/2009.5.-«Τρώμε μεταλλαγμένα χωρίς να το ξέρουμε», Στέλιος Βραδέλης, ΤΑ ΝΕΑ, 22/1/2005, απόhttp://www.el.teithe.gr/timelinnes/env_view.asp?id=1097, accessed 4/2/2009.6.- Τζόελ Μπάκαν,«The Corporation – Το παθολογικό κυνήγι των εταιρειών για κέρδος και εξουσία», Εκδ. ΚΨΜ, 2004, σελ.38.7- α)http://inconue.wordpress.com/tag/%CE%B9%CE%BD%, «Η σπορά του θανάτου», 22/11/2008,accessed 5/2/2009.β) “Greenpeace” Ομάδα κρούσης γενετικού εγκλήματος: Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της Monsanto».γ)http://www.gmostop.org/news/061106_06.html, «Ινδοί ακτιβιστές σταμάτησαν καλλιέργεια μεταλλαγμένου ρυζιού», 6/11/2006, accessed 5/2/2009.8.-http://www.indymedia.org.uk/en/2008/04/396416, από το http://ecology-salonika.org/lib/?p=2360, «Δράση ενάντια στα μεταλλαγμένα χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική ενέργεια στην Πορτογαλλία!».9.-«Το ΥΠΑΑN δεσμεύεται για “Όχι στα μεταλλαγμένα”», απόhttp://www.ecogreens.gr/gr/modules.php?name=News&file=article, 29/1/2009, accessed 3/2/2009.10.-α) “Greenpeace” Ομάδα κρούσης γενετικού εγκλήματος: Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της Monsanto».β) http://inconue.wordpress.com/tag/%CE%B9%CE%BD%, «Η σπορά του θανάτου», 22/11/2008, accessed5/2/2009.
Επίσης χρήσιμα για ενημέρωση είναι:11-«Τα μεταλλαγμένα δεν είναι η λύση για την κρίση», Τάνια Γεωργιοπούλου, Η Καθημερινή, 9/6/2008, απόhttp://www.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_kathcommon_2_09/06/2008_1287447, accessed5/2/2009.12-«Μεταλλαγμένα κόντρα στην ασιτία», e-tipos.com, 5/2/2009, απόhttp://www.e-tipos.com/newsitem?id=50155, accessed 5/2/2009.13-«Ο ρόλος των πολυεθνικών εταιρειών τροφίμων», απόhttp://exandas.ert.gr/index2php?option=com_content&task-view&id=414&pop=1&page=0&Itemid=88889283,accessed 5/2/2009.14)-«Γιατί αρνούμαστε τα μεταλλαγμένα», από ημερίδα στη Λάρισα, Πανθεσσαλική Κίνηση Ενάντια στα Μεταλλαγμένα, 13/12/2003, http://www.oikologos.gr/News2004/0099.html.ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο όρος που έχει επικρατήσει θεσμικά και επιστημονικά είναι «γενετικά τροποποιημένα» αντί του «μεταλλαγμένα», όμως επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε τον δεύτερο όρο ως περισσότερο γνωστό στο κοινό, για να μη δημιουργείται σύγχυση. |
5 Φεβρουαρίου 2009,
Ιωάννα Μουτσοπούλου, Δικηγόρος
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ
Ιωάννα Μουτσοπούλου, Δικηγόρος
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου