Το Υπουργείο Εσωτερικών της Γαλλίας τούς αποκαλεί «ακτιβιστές της ultra Αριστεράς» ή «αναρχοαυτόνομους», αλλά οι ίδιοι απεχθάνονται και τους δύο αυτούς όρους, όπως απορρίπτουν κάθε κατηγοριοποίηση.
Είναι συχνά φοιτητές οι οποίοι συμμετέχουν σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως στήριξη των μεταναστών χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα ή στήριξη των θυμάτων της αστυνομικής βίας. Προσπαθούν να εναρμονίσουν τις ζωές τους με το πολιτικό ιδεώδες της ελευθεριότητας, αλλά σε όλες τις φάσεις της ζωής τους. Επιχειρούν να είναι εντελώς αυτόνομοι, ώστε να μην εξαρτώνται ούτε από το κράτος, ούτε από έναν ιδιώτη ή ιδιοκτήτη, ούτε από ένα υπαλληλικό καθεστώς.
Μέλη των Black Blocks ζουν κοινοβιακά, διαμένοντας σε κατειλημμένα κτήρια που βρίσκονται στη Γαλλία, ενώ μάλιστα καλύπτουν μόνοι τους τα προς το ζην, καλλιεργώντας την τροφή τους ώστε να αποφύγουν την εξάρτησή τους από το χρήμα. Τα χρήματα που αποκτούν από τις δραστηριότητές τους, άλλωστε, είναι ελάχιστα. Όπως λένε οι κοινωνιολόγοι που ασχολούνται μαζί τους πολλά χρόνια, τα άτομα που δραστηριοποιούνται σε ομάδες «Black Blocs» τοποθετούν τους εαυτούς τους εκτός πολιτικού σκηνικού, θεωρώντας ότι δεν ανήκουν ούτε στη Δεξιά ούτε στην Αριστερά, ενώ κατά την άποψή τους ακόμη και οι οργανώσεις της Άκρας Αριστεράς αποτελούν μέρος του συστήματος ή κατά τη δική τους ορολογία συνιστούν μέρος της «Αυτοκρατορίας».
Αυτές οι ομάδες αρνούνται κατηγορηματικά να συμμετέχουν από μακριά ή από κοντά σε αποδεκτές κοινωνικές δραστηριότητες και για τον λόγο αυτόν σιχαίνονται κάθε έννοια πολιτικού κόμματος ή ακόμη και συνδικάτου. Όταν συζητούν μεταξύ τους, αποκαλούν τους εαυτούς τους «totos», που προέρχεται από τη λέξη «Autonome», δηλαδή αυτόνομος.
Ο χώρος της αυτονομίας πρωτοεμφανίστηκε στην Ιταλία τη δεκαετία του '60 και αναπτύχθηκε στη Γαλλία μέσα από τις στάχτες του Μάη του 1968.
Οι «Αυτόνομοι» δημιουργούν κάτι περισσότερο από ένα κίνημα. Εισάγουν την έννοια της «Κίνησης», ένα άτυπο δηλαδή δίκτυο, στο οποίο παρουσιάζονται πολλές ανομοιογένειες και όπου δεν παρατηρείται ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό μοντέλο.
Πολλοί αναφέρονται στον Μαρξ, πάρα πολλοί αναφέρονται στην αναρχία και οι μεταξύ τους συζητήσεις είναι εξαιρετικά έντονες, καμιά φορά και επιθετικές.
Αντιμετωπίζουν τη βία ως «Μήτρα της Ιστορίας», όπως αναφέρει και ο Καρλ Μαρξ, όπως και ένα μοναδικό όπλο εναντίον της βίας της «αυτοκρατορίας», όπως αποκαλούν το σύστημα. Την Πρωτομαγιά κατάφεραν να αποδιοργανώσουν τις αστυνομικές δυνάμεις προσφέροντας μία μέρα κόλασης, με αποδέκτη τον Εμανουέλ Μακρόν, κυρίως δε τον κόσμο που αντιπροσωπεύει ο πρόεδρος της Γαλλίας. Η αστυνομία τούς υπολογίζει σε 1.200 άτομα, τα οποία κατάφεραν να ελέγξουν την πλατεία Αούστερλιτς. Η εισαγγελέας είχε ζητήσει τη λήψη έκτακτων μέτρων για την αντιμετώπιση των «Black Blocs», αλλά φαίνεται πως οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας υποτίμησαν την οργανωτικότητα που επέδειξαν οι ομάδες αυτές.
Η εμπειρία των «Black Blocs» στη Γερμανία των δύο τελευταίων δεκαετιών φαίνεται πως έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της μαχητικής επάρκειας των αντίστοιχων ομάδων στη Γαλλία. Στην ουσία οι «Black Blocs» στο Παρίσι προκάλεσαν το ενδιαφέρον, αν όχι την ανησυχία ή ακόμη και τον φόβο, σε κάποια κοινωνικά στρώματα τα οποία εφησυχάζουν δραστηριοποιούμενα μεταξύ του καναπέ τους, του laptop, του smartphone και της ταμπλέτας τους.
Πρόκειται για τα νέα μικροαστικά στρώματα στα γαλλικά αστικά κέντρα που μόλις προχθές ψήφιζαν τη λαϊκή Δεξιά, προτιμώντας σε κάποιες φάσεις την Ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, αλλά τελικά ξέχασαν και τη Σοσιαλδημοκρατία, επιλέγοντας στις τελευταίες εκλογές τον Εμανουέλ Μακρόν ως το «Πρόσωπο του Μέλλοντος».
Προφανώς δεν συμμετείχαν αυτά τα στρώματα στις πρόσφατες κινητοποιήσεις στους γαλλικούς σιδηρόδρομους, στις συγκοινωνίες, στην Υγεία, στην Αυτοκινητοβιομηχανία, θεωρώντας πως όλα θα λυθούν ως διά μαγείας στη Γαλλία.
Αυτά τα στρώματα ενοχλήθηκαν από την ομολογουμένως θεαματική δραστηριότητα των 1.200 ατόμων που ανήκουν στις ομάδες «Black Blocs» της Γαλλίας και για τον λόγο αυτόν τα ΜΜΕ που τους εκπροσωπούν, όπως επί παραδείγματι η γαλλική «Figaro», εξαπέλυσαν δριμεία κριτική κατά του Εμανουέλ Μακρόν που τα υποτίμησε.
Οι στατιστικές δεν αντέχουν στην κριτική και 1.200 άτομα ομολογουμένως δεν απειλούν ούτε το γαλλικό κράτος ούτε τους Γάλλους μικροαστούς.
Απλώς αμαυρώνεται η εικόνα μίας κοινωνίας εφησυχασμένης, η οποία παρακολουθεί τα γεγονότα από μακριά, καθημένη στον καναπέ της.
http://www.zougla.gr/kosmos/article/i-protomagia-ton-black-blocs-sto-parisi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου