Διαδήλωση για την διατροφική ασφάλεια και την ελευθερία στους ντόπιους σπόρους θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου, στις 12:00, έξω από τη Βουλή. Για την ίδια ημέρα έχει προγραμματιστεί μεγάλη κινητοποίηση στις Βρυξέλλες έξω από το Ευρωκοινοβούλιο από εκπροσώπους οργανώσεων από όλη την Ευρώπη, ενώ αντίστοιχες κινητοποιήσεις θα γίνουν και στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Στόχος είναι να ακυρωθούν τα σχέδια των πολυεθνικών εταιρειών να ελέγξουν τους σπόρους μέσα από διπλώματα ευρεσιτεχνίας γενετικά τροποποιημένων οργανισμών που απειλούν τις ντόπιες ποικιλίες και την ελευθερία του αγρότη να κρατήσει τον δικό του σπόρο.
«Εν αρχή ην ο Σπόρος», όπως επισημαίνει στο κάλεσμά της η εναλλακτική κοινότητα «Πελίτι», σημειώνοντας πως «ο σπόρος είναι ο πρώτος κρίκος της διατροφής μας». «Αιώνες τώρα οι άνθρωποι έσπερναν τους σπόρους τους και καλλιεργούσαν την τροφή τους», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η εναλλακτική κοινότητα και συνεχίζει:
«Κρατούσαν ένα μέρος του σπόρου για να σπείρουν την επόμενη χρονιά, αντάλλασσαν τους σπόρους τους με τους γείτονες, τους φίλους, τους φιλοξενούμενούς τους από άλλα μέρη και έτσι, από χέρι σε χέρι και από καρδιά σε καρδιά διασφαλιζόταν η διατροφική επάρκεια, η βιοποικιλότητα, και ο πολιτισμός. Τα φυτά με τον καιρό προσαρμόζονταν στο εκάστοτε κλίμα και συνθήκες, και με τη φροντίδα των ανθρώπων γίνονταν ανθεκτικά κι εγκλιματίζονταν πλήρως στα νέα μέρη και διασταυρώνονταν με ντόπια είδη, παράγοντας έτσι νέες ποικιλίες. Έτσι σήμερα τρώμε ελιές, σταφύλια, σιτηρά, όσπρια που ήταν η βασική τετράδα διατροφής των προγόνων μας αλλά και ντομάτες και πατάτες που ήρθαν πριν μερικούς αιώνες από την Λατινική Αμερική, μελιτζάνες και βασιλικό που μας ήρθαν από την Ινδία, και ροδάκινα που μας ήρθαν από την Περσία.
Σήμερα οι διαδικασίες αυτές γίνονται εν πολλοίς μέσα στα εργαστήρια των μεγάλων εταιρειών. Καθώς οι μεγάλες εταιρείες διαθέτουν ανθρώπους και άφθονα χρήματα, πιέζουν όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις να νομοθετήσουν με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα βάζοντας στην άκρη το συμφέρον των πολιτών. Έτσι φτάσαμε σήμερα να απειλείται η ελευθερία του αγρότη να κρατήσει τον δικό του σπόρο, και να αποδίδονται διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες) σε πολυεθνικές εταιρείες για φυσικά αγαθά όπως το μαρούλι και η πιπεριά. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν χαθεί ήδη αρκετές ντόπιες ποικιλίες (μείωση της αγροτικής βιοποικιλότητας), και να κινδυνεύουν να χαθούν πολλές άλλες. Άλλο ένα αποτέλεσμα είναι η υπερ-συγκέντρωση της παγκόσμιας αγοράς σπόρων σε λίγες μεγάλες εταιρείες (73% της αγοράς στα χέρια 10 αγροχημικών εταιρειών).
Οι ντόπιοι παραδοσιακοί σπόροι είναι «παιδιά του τόπου τους», διαθέτουν προσαρμοστικότητα στις κλιματικές αλλαγές, και απαιτούν λιγότερα (ή και καθόλου) λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Αυτό διασφαλίζει: μικρότερο επενδυτικό κεφάλαιο για τον αγρότη, μικρότερες εισροές για λιπάσματα και φάρμακα, μικρότερη επιβάρυνση στο περιβάλλον, ασφάλεια αφθονία και καλές τιμές για τον καταναλωτή, και το κυριότερο, διατροφική ανεξαρτησία σε καιρούς κρίσης! Μέσα στο 2014 η Ευρώπη θα αποφασίσει και θα νομοθετήσει σχετικά με τη διατροφική ασφάλεια των πολιτών της. Ας τη βοηθήσουμε να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη πρώτα τον άνθρωπο και μετά τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών. Ας τη βοηθήσουμε να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη την αγροτική βιοποικιλότητα και την υγεία της Φύσης γιατί έτσι μόνο διασφαλίζεται η υγεία όλων μας».
Δείτε το ντοκυμαντέρ «Εν αρχή ην ο Σπόρος»
«Κρατούσαν ένα μέρος του σπόρου για να σπείρουν την επόμενη χρονιά, αντάλλασσαν τους σπόρους τους με τους γείτονες, τους φίλους, τους φιλοξενούμενούς τους από άλλα μέρη και έτσι, από χέρι σε χέρι και από καρδιά σε καρδιά διασφαλιζόταν η διατροφική επάρκεια, η βιοποικιλότητα, και ο πολιτισμός. Τα φυτά με τον καιρό προσαρμόζονταν στο εκάστοτε κλίμα και συνθήκες, και με τη φροντίδα των ανθρώπων γίνονταν ανθεκτικά κι εγκλιματίζονταν πλήρως στα νέα μέρη και διασταυρώνονταν με ντόπια είδη, παράγοντας έτσι νέες ποικιλίες. Έτσι σήμερα τρώμε ελιές, σταφύλια, σιτηρά, όσπρια που ήταν η βασική τετράδα διατροφής των προγόνων μας αλλά και ντομάτες και πατάτες που ήρθαν πριν μερικούς αιώνες από την Λατινική Αμερική, μελιτζάνες και βασιλικό που μας ήρθαν από την Ινδία, και ροδάκινα που μας ήρθαν από την Περσία.
Σήμερα οι διαδικασίες αυτές γίνονται εν πολλοίς μέσα στα εργαστήρια των μεγάλων εταιρειών. Καθώς οι μεγάλες εταιρείες διαθέτουν ανθρώπους και άφθονα χρήματα, πιέζουν όλο και περισσότερο τις κυβερνήσεις να νομοθετήσουν με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα βάζοντας στην άκρη το συμφέρον των πολιτών. Έτσι φτάσαμε σήμερα να απειλείται η ελευθερία του αγρότη να κρατήσει τον δικό του σπόρο, και να αποδίδονται διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες) σε πολυεθνικές εταιρείες για φυσικά αγαθά όπως το μαρούλι και η πιπεριά. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν χαθεί ήδη αρκετές ντόπιες ποικιλίες (μείωση της αγροτικής βιοποικιλότητας), και να κινδυνεύουν να χαθούν πολλές άλλες. Άλλο ένα αποτέλεσμα είναι η υπερ-συγκέντρωση της παγκόσμιας αγοράς σπόρων σε λίγες μεγάλες εταιρείες (73% της αγοράς στα χέρια 10 αγροχημικών εταιρειών).
Οι ντόπιοι παραδοσιακοί σπόροι είναι «παιδιά του τόπου τους», διαθέτουν προσαρμοστικότητα στις κλιματικές αλλαγές, και απαιτούν λιγότερα (ή και καθόλου) λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Αυτό διασφαλίζει: μικρότερο επενδυτικό κεφάλαιο για τον αγρότη, μικρότερες εισροές για λιπάσματα και φάρμακα, μικρότερη επιβάρυνση στο περιβάλλον, ασφάλεια αφθονία και καλές τιμές για τον καταναλωτή, και το κυριότερο, διατροφική ανεξαρτησία σε καιρούς κρίσης! Μέσα στο 2014 η Ευρώπη θα αποφασίσει και θα νομοθετήσει σχετικά με τη διατροφική ασφάλεια των πολιτών της. Ας τη βοηθήσουμε να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη πρώτα τον άνθρωπο και μετά τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών. Ας τη βοηθήσουμε να αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη την αγροτική βιοποικιλότητα και την υγεία της Φύσης γιατί έτσι μόνο διασφαλίζεται η υγεία όλων μας».
Δείτε το ντοκυμαντέρ «Εν αρχή ην ο Σπόρος»
Διακήρυξη της Βιέννης
http://tvxs.gr/news/diatrofi/paneyropaiki-kinitopoiisi-gia-tin-eleytheria-ton-sporon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου