Ο Aaron Swartz και ο Jonathan James αυτοκτόνησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Παραδόξως, η ομάδα δίωξης που προσπαθούσε να τους καταδικάσει ήταν η ίδια.
Δύο από τους πλέον καταζητούμενους χάκερ παγκοσμίως αυτοκτόνησαν, και κανείς ακόμα δεν γνωρίζει το γιατί. Τα ερωτηματικά παραμένουν αναπάντητα. Τόσο ο Aaron Swartz, όσο και ο Jonathan James, ήταν από τους πλέον καταζητούμενους hackers από το FBI. Και οι δύο αυτοκτόνησαν ενόψει της ομοσπονδιακής έρευνας κατά των... εγκλημάτων τους. Η κατηγορία; Απλούστατη (sic): Πειρατεία.
Το ενδιαφέρον στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι οι δύο χάκερ δεν συνδέονται μεταξύ τους με κανέναν απολύτως τρόπο. Χμμμ..., όχι ακριβώς· είχαν δικαστεί για πειρατεία από την ίδια αμερικάνικη υπηρεσία και την εποπτεία της υπόθεσης είχε ο ίδιος βοηθός Εισαγγελέα, ο Stephen Heymann.
Τυχαίο; Σύμπτωση;
Aaron Swartz
Κάποιοι άνθρωποι που ήταν κοντά στον Swartz λένε ότι ο υπερβάλλοντας ζήλος της ομοσπονδιακής ομάδας δίωξης συνέβαλε στην αυτοκτονία του Aaron Swartz.
Ο Άαρον Σουόρτζ, ένας από τους πιο χαρισματικούς χάκερ και πολιτικούς ακτιβιστές για τα ψηφιακά δικαιώματα, «έφυγε» την 11η Ιανουαρίου του 2013 για να αφήσει εμάς πιο πλούσιους πνευματικά. Μέχρι τα 26 του χρόνια, που του επέτρεψαν να ζήσει, είχε ήδη προσφέρει τόσα πολλά σε όλους εμάς. Σε ηλικία 14 ετών έγινε ένας από τους συντάκτες τουπροτύπου RSS (RDF Site Summary), ενός τρόπου να μεταδίδονται πληροφορίες από μία ιστοσελίδα, συνήθως ειδήσεις ή αναγγελίες νέων δημοσιεύσεων σε μπλογκ, με γρήγορο και εύκολο τρόπο προς άλλες σελίδες ή εφαρμογές (syndication). Αργότερα συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση Creative Commons που ίδρυσε ο καθηγητής Λάρι Λέσιγκ και στην κοινότητα του Reddit, του οποίου ήταν και συνιδρυτής, όπως και στο Demand Progress - τον οργανισμό που μάχεται για την Ελευθερία του Διαδικτύου.
Η ποινή φυλάκισης και το πρόστιμο που κρεμόταν ως Δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του, οφειλόταν στις δράσεις του. Βλέπετε, το 2009 κατάφερε να κατεβάσει και στην συνέχεια να διαθέσει ελεύθερα στο ιντερνέτ περίπου το 20% των εγγράφων από ομοσπονδιακά δικαστήρια τα οποία ήταν καταχωρημένα στην βάση δεδομένων PACER. Παρόλο που τυπικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερα, η PACER χρέωνε την πρόσβαση· ο Σουόρτζ κατάφερε όμως να τα διαθέσει ελεύθερα στο ευρύ κοινό.
Λίγο αργότερα, το 2011, βάζοντας σχεδόν στα κρυφά ένα λάπτοπ στο δίκτυο του MIT, κατέβασε από την βάση JSTOR - η οποία διαθέτει, με συνδρομή, το περιεχόμενο εκατοντάδων επιστημονικών περιοδικών - τέσσερα εκατομμύρια δημοσιεύσεις, πολλές από τις οποίες θα έπρεπε να διατίθενται και αυτές ελεύθερα ως κοινό κτήμα.
Οι δημοσιεύσεις κυκλοφόρησαν από τον ίδιο με τη μορφή αρχείου torrent (μέσω της τεχνολογίας P2P) στο Ίντερνετ, εξοργίζοντας το MIT και την JSTOR. Ο Σουόρτζ συνελήφθη αλλά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση, κατηγορήθηκε όμως για απάτη.
Και οι δύο υποθέσεις έβαλαν τον Σουόρτζ στο στόχαστρο των αμερικανικών Αρχών που κίνησαν έρευνες εναντίον του.
Αυτοί ήταν και οι λόγοι που τον κυνηγούσαν μέχρι το τέλος η εισαγγελέας των ΗΠΑ Carmen Ortiz και οι βοηθοί εισαγγελέα Stephen P. Heymann και Scott L. Garland, μολονότι η ίδια η JSTOR αρνήθηκε να ασκήσει δίωξη και μάλιστα έδωσε στην διάθεση του κοινού εκατομμύρια από αυτά τα άρθρα.
Στην περίπτωση του Aaron Swartz πάντως, το γεγονός ότι αντιμετώπιζε ποινή φυλάκισης 35 ετών και 1 εκατομμύριο δολάρια πρόστιμο, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να «πάρει» μία τέτοια απόφαση.
Μιας δολοφονίας κάποιου αντιφρονούντα της κυβέρνησης, συχνά προηγείται μια εκστρατεία τρόμου, εκφοβισμού, συκοφαντίας, καπηλείας, η εκδίκασή της, ο φυσικός εκφοβισμός και η φυλάκιση.
Η «Αυτοκτονία» του Ααρών ταιριάζει τέλεια σ’ αυτό το μοτίβο.
Το Συνδικάτο (Συνδικάτο, αυτοαποκαλείται η κυβέρνηση των ΗΠΑ˙ ένα συνδικάτο που αποτελείται, ως επί το πλείστον, από μεγαλοτραπεζίτες, στρατηγούς, εντεταλμένους των μυστικών υπηρεσιών και, κάτω από αυτούς, οι μαριονέτες τους στον Λευκό Οίκο και στα κυβερνητικά μέγαρα, το Κογκρέσο και τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα, και σχεδόν το σύνολο της δικαστικής εξουσίας) κατέστησε σαφές ότι ο Ααρών ήταν στο στόχαστρό του. Έτσι, τα μέλη του Συνδικάτου και ειδικότερα η Ένωση Κινηματογραφικών Ταινιών της Αμερικής και το Εμπορικό Επιμελητήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν δηλώσει απερίφραστα την αντίθεσή τους με την οργάνωση Demand Progress σε πολλές περιπτώσεις, κυρίως σε σχέση με την στάση της στην λογοκρισία στο διαδίκτυο.
Το 2009, το FBI θέτει τον Aaron υπό «έρευνα» (ένας ευφημισμός για την παρενόχληση των ακτιβιστών) για δημόσια παρουσίαση του 20% των εγγράφων από Ομοσπονδιακά Δικαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών. Η δίκη έγινε με αφορμή το γεγονός ότι ο Swartz κατάφερε να κατεβάσει και στην συνέχεια να διαθέσει ελεύθερα στο Ιντερνέτ περίπου το 20% των εγγράφων από ομοσπονδιακά δικαστήρια τα οποία ήταν καταχωρημένα στην βάση δεδομένων PACER. Παρόλο που τυπικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερα, η PACER χρέωνε την πρόσβαση, ο Aaron κατάφερε όμως να τα διαθέσει στο ευρύ κοινό. Η «υπόθεση» έκλεισε δύο μήνες αργότερα, χωρίς την επιβολή τυχόν «χρεώσεων» (ποινών), αλλά κατά τη διαδικασία, κατέστη σαφές στον Aaron ότι θα πληρώσει ακριβά τον ιδεαλισμό του!
Το όλο εγχείρημα δεν είχε τίποτα να κάνει με την παράβαση νόμων ή δικαιοσύνης, αλλά ήταν μια απροκάλυπτη προειδοποίηση:
Σταμάτα να μας παρενοχλείς, ή αλλιώς…
ήταν σαν τον εκφόβιζε το Ομοσπονδιακό Γραφείο.
Και όμως, ακριβώς όπως ένα δέντρο στέκεται αγέρωχο μέσα στην καταιγίδα, έτσι και ο Aaron παρέμεινε αμετακίνητος στις θέσεις του και στα πιστεύω του. Ούτε ολόκληρο το Σύστημα κατάφερε να τον κάμψει. Παρά την ακραία πίεση κάτω από την οποία τον είχαν υποβάλει, ο Aaron Swartz (όπως ο Bradley Manning αλλά και πολλοί άλλοι αφανείς ήρωες) συνέχισε να «προκαλεί» και, στα τέλη Οκτωβρίου του 2009, δημοσιεύτηκε το αρχείο του FBI στο διαδίκτυο. Με αυτήν τη μοναδική πράξη περιφρόνησης, ο Aaron υπέγραψε ίσως το δικό του ένταλμα Lynch.
Σε σχέση με το κοινωφελές έργο του Ανοιχτή Βιβλιοθήκη, του οποίου στόχος είναι να δημιουργήσει μια δωρεάν ιστοσελίδα για κάθε βιβλίο που έχει εκδοθεί ποτέ και να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα βιβλία Ελεύθερα διαθέσιμα, ο Swartz φέρεται να κατεβάζει τέσσερα εκατομμύρια ακαδημαϊκά άρθρα περιορισμένης πρόσβασης από την ιστοσελίδα ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ονομάζεται JSTOR, με σκοπό, σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση, να καταφέρει αυτά τα άρθρα να είναι ελεύθερα διαθέσιμα σε όλους τους ανθρώπους του κόσμου.
Παρεμπιπτόντως, η πνευματική γνώση θα έπρεπε να είναι Ελεύθερα προσβάσιμη σε κάθε κοινωνία που θα ήθελε να λεγόταν έστω και μισο-πολιτισμένη! Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Αρχιμήδη ή τον Αρίσταρχο ή τον Ευκλείδη ή την Σαπφώ να ζητούν πνευματικά δικαιώματα για τα έργα τους;
Για κάτι λοιπόν, όπως η ελεύθερη πρόσβαση στην πνευματική τροφή, που σε μία οποιαδήποτε κοινωνία θα θεωρούνταν αναφαίρετο δικαίωμα, ο Aaron αντιμετώπισε για το έγκλημά του αυτό, δυνητική ποινή 50 (!) χρόνια πίσω από τα κάγκελα. Ο Swartz, ωστόσο, αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του Συνδικάτου.
Jonathan James
Ο 16χρονος black hat χάκερ Jonathan James, και ένας από τους 10 κορυφαίους "Black Hat Hackers", ήταν ο πρώτος νεαρός στις Ηνωμένες Πολιτείες που φυλακίστηκε για έγκλημαστον κυβερνοχώρο. Ο James έγινε γνωστός με την εφαρμογή μιας σειράς επιτυχημένων εισβολών σε διάφορα συστήματα. Μόλις 15 χρονών, ο James ήταν εξειδικευμένος στην πειρατεία κυβερνητικών συστημάτων υψηλού προφίλ, όπως η NASA και το Υπουργείο Άμυνας. Είχε αναφερθεί ότι έκλεψε λογισμικό αξίας πάνω από 1.700.000 δολάρια. Επίσης hack-αρε και τον Οργανισμό του Υπουργείου Άμυνας που είναι υπεύθυνος για Την Μείωση της Απειλής (Defense Threat Reduction Agency). Συν των άλλων, υπέκλεψε με μεγάλη ευκολία - εκτός από τα ονόματα και τους κωδικούς πρόσβασης πολλών χρηστών - και πάνω από 3.000 μυστικά μηνύματα εργαζομένων του Υπουργείο Εμπορίου.
Την 18η Μαΐου του 2008, στα 25 του χρόνια, ο James αυτοκτόνησε με όπλο. Μέσα στις λέξεις που άφησε στο σημείωμα αυτοκτονίας του φαίνεται πως ο νεαρός θεωρούσε ότι ήταν ένα εξιλαστήριο θύμα και κατηγορούνταν για εγκλήματα στον κυβερνοχώρο, που δεν διέπραξε:
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο σύστημα δικαιοσύνης.
Ίσως η παρούσα επιστολή, μαζί με τις μέχρι σήμερα ενέργειές μου, να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στο κοινό.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, έχω χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ανακτήσω τον έλεγχο.
Όπως προαναφέρθηκε, οι δύο hackers ήταν από διαφορετικό υπόβαθρο και ο καθένας από αυτούς είχε κατηγορηθεί για κάτι πολύ διαφορετικό. Τον James τον κατηγόρησαν για κλοπή δεκάδων χιλιάδων αριθμών πιστωτικών καρτών, ενώ τον Swartz κυρίως για τον κοινωνικό ακτιβισμό του. Ήταν υπέρμαχος του ελεύθερου πολιτισμού και του Ανοιχτού Διαδικτύου.
Το ερώτημα παραμένει αν οι διώκτες τους, που έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο, με κάποιον τρόπο τους (και τον James και τον Swartz) «πότισαν» με την ιδέα ότι ποτέ δεν θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τον νόμο.
Όπως και να έχει, κατά πως φαίνεται, κανείς δεν θα θεωρηθεί υπεύθυνος για τις αυτοκτονίες τους και οι θάνατοι των δύο χάκερ έχουν καταχωρισθεί ως αυτοκτονίες.
Το σενάριο το έγραψαν οι διώκτες τους, και είναι αποτροπιαστικά αισχρό. Η καταδίκη τους βγήκε πριν την δίκη. Ατιμωτικός θάνατος.
Βλέπετε, η πληροφορία είναι δύναμη.
Όμως, όπως κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους.
ΠΗΓΗ osarena.net
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2017/06/blog-post_71.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου